Professional wrestling ... wut?

Hai


nieuw huisje. Niet langer vind ik mijn stek op web-log.nl. Uitstekende service, ahem.

Waar praat ik hier al zo over? Goh, het liefst over van alles en nog wat, dan kan je me tenminste later niets verwijten. Ik vrees dat het vooral over "professional wrestling" zal gaan.

Jawadde, in de Nederlands sprekende wereld is daar weinig publiek voor, ik weet het. Toch vind ik het interessant om het daarover te hebben. Het voordeel eraan is dan wel dat niemand me kan verbeteren moest ik het eens fout hebben.

Het zou me verbazen. Wat ik hier ga neergooien is voornamelijk opinie. Mijn opinie. Ik probeer de hele bizz nog een beetje te volgen, maar mijn aandacht is nu een beetje meer verspreid.

In elk geval, ik heb nog genoeg opgepikt om toch al tenminste 1 blogje erover te vullen.

Here we go.

Ik ben serieus tevreden over de schrijvers achter het hele gebeuren in World Wrestling Entertainment. Sinds kort weten hun verhaallijnen me weer te boeien. Dat is iets dat de voorbije jaren wel anders was. Tegenwoordig krijgen verhaallijnen genoeg tijd om zich te ontwikkelen en kan men effectief spreken van een verhaal. Hoe lang ik daar op heb gewacht...

Om een heel recent voorbeeld te nemen: Randy Orton lijdt aan een stoornis waarvan de naam me nu even niet te binnen schiet. Het zorgt er in elk geval voor dat ie aggressief wordt als hij in een hoekje wordt gedreven. Interessante invalshoek. Nja, de grote chef komt terug na een behoorlijk smakeloos uitgespeeld incident een goeie 6-7 maanden daarvoor en krijgt een bottine tegen zijn tronie voor de moeite. Zoon van de grote chef vindt het niet leuk, slaat Randy Orton vol op zijn façade en voila, de match is gemaakt voor het volgende Pay Per View: No Way Out

No Holds Barred match. Alles mag, maar alles moet ook zo'n beetje. Zulke matchen stonden in het verleden garant voor bloedverlies, hoofdpijn en nog een hoop andere minder leuke omstandigheden. Ook al is de zoon van de chef eigenlijk President of Global Media, hij kan er behoorlijk wat van in de ring en dat wordt nog maar eens duidelijk komende zondag. Ik kan haast niet wachten.

Er zijn natuurlijk ook weer mindere kanten ...

Wie mij kent, weet dat ik een bloedhekel heb aan John Cena. Ik kan begrijpen dat hij gepusht wordt als de redder van de biz, want hij en zijn karakter slaan aan bij de kleine kindjes. Wannabe hip hopper met een legertintje die dan vroeger nog freestyle rhymes uit zijn botten sloeg. Gouden formule.

Daar heb ik werkelijk schijt aan.

Hij is voor de vierde keer wereldkampioen mogen worden met dezelfde formule waaraan hij zich al 4 jaar noodgedwongen aan moet vasthouden. Een formule, die door zijn houterige performance al na 2 weken overgewaardeerd was. Zondag staat hij in de "Elimination Chamber" waar hij uiteraard weer de bovenhand zal hebben. Zo staat hij bekend. "Super Man".

Dat er dan anderen het deksel op de neus krijgen, maakt niets uit. Voor mij wel, want het zijn gewoonlijk die met talent die het op hun bord krijgen. Tuurlijk, je hebt iemand met talent nodig om iemand die constant zijn weg kwijt is in de ring er een beetje goed te doen uitzien. Raad eens onder welke categorie de heer Cena valt.

Dan is er nog Chris Jericho. Oh, wat vind ik dat een heerlijke kerel. Op de niet homofiele manier welteverstaan. Vroeger was hij als de heel de komische anti-held. Iedereen droeg hem op handen ook al moest hij eigenlijk uitgejouwd worden. Nu gaat de geheel andere kant uit. Hij is nog steeds een heel, maar oh zo serieus. Veel mensen vinden hem saai, maar daar ben ik nog niet half mee akkoord. Die gast is immens goed in zijn rol. Je kan niet anders dan hem haten. Buitengewoon talent. Het is dan ook niet verbazend dat Chris Jericho al een slachtoffer is geweest van John Cena.

Jericho is de beste heel van het moment. Waarom? De fans geloven echt dat hij door- en doorslecht is. Vorige zaterdag vertrok hij na een live event met zijn huurwagen aan de arena. Hij werd omringd door een hoop fans, waarbij één fan zelfs op de motorkap kroop. Hij stapt uit en krijgt meteen de volle laag. Provocatie, waardoor hij 1 vrouw knal in het gezicht sloeg.

Oei, vrouwen slaan!? Dat mag niet. Eigenlijk niet, maar ze droeg een T-Shirt van John Cena. Dus al had ze niets gedaan, een klap had ze sowieso verdiend. Jericho komt er ongedeerd uit, de fans niet. De vrouw en haar vriend worden gearresteerd op grond van provocatie en weetikveelwatnogallemaal. Ze worden terug vrijgelaten diezelfde dag.

Heerlijk vind ik dat. Het doet me zelfs een beetje denken aan de periode 1997-2002. De gouden era toen iedere fan niets te klagen had. Oh, wat mis ik die dagen.

Iedere keer als John Cena's muziek door de arena knalt, denk ik met weemoed terug aan de dagen van The Rock, Stone Cold Steve Austin, D-Generation X, Y2J en WCW, met Kevin Nash, Sting, The Filthy Animals etc ... heerlijke tijd. *snik*

Ach ja, ik zal er mee moeten leren leven dat de biz verandert, er zijn gelukkig nog altijd mediums die wel een fatsoenlijk product kunnen neerzetten. Ring of Honor (die dankzij de film "The Wrestler" ook lekker uitgebreid in de media komt) bijvoorbeeld. Heerlijk achteruit hangen en kijken terwijl 's werelds beste er alles tegenaan gooien om de fans te doen schreeuwen. Zo moet het zijn.

.Delirious


Now listening: Ranetki - Ranetki (2006) full album.
Russian pop rock / self-proclaimed Street Rock.

Now reading: Eric Bischoff - "Controversy creates Cash".